وقتی خبر شهادتش به پیر جماران رسید ، او را رهبر سیزده ساله معرفی کرد و فرمود : رهبر ما آن طفل سیزده ساله‌ای است که با قلب کوچک خود که ارزشش از صدها زبان و قلم بزرگ‌تر است، با نارنجک، خود را زیر تانک دشمن انداخت و آن را منهدم نمود و خود نیز شربت شهادت نوشید.  

رهبر یعنی پیش رو ، یعنی جلودار ، یعنی کسی که دیگران باید به او اقتدا کنند و پشت سر او حرکت کنند . رهبر کسی است که دیگر افراد جامعه با تأسی به او می توانند از سختی ها ، خطرات و … عبور کنند و به سر منزل آرامش و آسایش برسند .

رهبر کسی است که هدف را می داند . راه را شناخته و به مقصد حقیقی وصول یافته . با این حساب دیگر فرقی نمی کند که این رهبر پیرمرد سالخورده و دنیا دیده باشد یا نوجوان خردسال و کم تجربه .

شهید محمد حسین فهمیده در ایام عزای سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام ۱۳۸۷ ه.ق ، مصادف با اردیبهشت ۱۳۴۶ ه.ش به دنیا آمد . از همین ابتدا می توان به ارتباط معنوی و باطنی و قلبی او با اسمش یعنی حسین پی برد . آری حسین کشتی نجات و چراغ هدایت است . خوشا بحال کسی که در همان ابتدای ورود اینچنین سوار بر کشتی نجات حسین می شود .

ساکنان کشتی نجات برای عبور از این دریای تاریک و خروشان دنیا ، نیاز به چراغ راه و همچنین چراغی در مقصد دارند . چراغ مقصد یا همان فانوس دریایی . آری حسین … خود او نیز چراغ راه و چراغ مقصد است .

محمد حسین فهمیده در محله پامنار قم به دنیا آمد . در محیطی مذهبی و در میان خانواده‌ای متدین پرورش یافت. پدرش محمدتقی و مادرش فاطمه نام داشتند. خواهر شهید فهمیده ، ولادت رهبر سیزده ساله را اینچنین روایت می کند :

 پدرم به دلیل ارادتی که به امام حسین علیه السلام داشت، تصمیم گرفت تا نام پسرش را محمد حسین انتخاب کند تا ادامه دهنده راه شهدای کربلا باشد.

درسهای دبستان را محضر معلمی روحانی گذراند و مدتی بعد بهمراه خانواده به کرج مهاجرت کردند . سالهای ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ چندین بار در جریان پخش اعلامیه های انقلابی از نیروهای امنیتی کتک خورد . ولی دست از همراهی با انقلاب و امام نکشید . هدف را می دانست و راه را شناخته بود .

محمد حسین دوازده ساله بود که حوادث کردستان پیش آمد . او که عاشق انقلاب و آرمان های حسینی آن بود خود را به کردستان رساند . ولی بخاطر کمی سن و سال و کوتاهی قد و قامت او را برگرداندند . خواهر شهید در این باره می گوید : زمان درگیری کردستان او یک هفته به خانه نیامده بود . روزی نیروهای کمیته کردستان او را به منزل آوردند و خواستند از مادرم تعهد بگیرند که دیگر اجازه ندهد محمدحسین با این سن کم به کردستان برود . ولی او در جوابشان گفت: مادرم سواد ندارد، برگه تعهد امضا کند. من خودم برگه را امضاء می‌کنم با این شرط که هر کجا که امام دستور بدهند، من می‌روم.

با شروع جنگ تحمیلی تصمیم برای حضور در جبهه می گیرد . بالاخره خود را به جبهه می رساند و در همان روزهای ابتدایی لیاقت و شهامت خود را به فرماندهان ثابت نمود . مدتی بعد محمد حسین و دوستش محمدرضا شمس زخمی شدند . آنها را به بیمارستان ماهشهر انتقال دادند ولی وقتی کمی حالشان بهتر شد ، دوباره به جبهه برگشتند . این بار اجازه حضور در خط مقدم را نداشتند . چند روز گذشت و دوباره محمد حسین لیاقت خود را نشان داد . ماجرا از این قرار بود که محمد حسین با مقدار زیادی لباس و اسلحه عراقی‌ها پیش فرمانده‌ آمد. فرمانده با کمال تعجب فهمید که او تنهایی از عراقی‌ها غنیمت گرفته است. همین شد که به محمد حسین اجازه داد تا دوباره به خط مقدم برگردد.

روز هشتم آبان ۱۳۵۹ ، محمد حسین و محمدرضا در سنگری بودند که در محاصره نیروهای عراقی قرار داشت . محمدرضا زخمی می شود و محمد حسین با هر سختی و زحمتی او را به پشت خط منتقل کرد . خودش دوباره برگشت . ولی اینبار با صحنه پیش روی پنج تانک متجاوز عراقی روبه رو شد که قصد محاصره رزمنده ها و قتل عام آنها را داشتند . محمد حسین در حالیکه تعدادی نارنجک به کمر داشت و نارنجکی در دست ، بسوی یکی از تانکها دوید ؛ تا بتواند مانع پیشروی آنان گردد . در حال نزدیک شدن به تانکها پای محمد حسین تیر خورد و او به سختی خود را به یکی از تانکها رساند . با انفجار نارنجک تانک متجاوز را منهدم کرد و خودش نیز به مقام رفیع شهادت نائل گردید .

وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا