حوزه علمیه فخریه مروی
از اولین مدارس علوم دینی شیعه قرن سیزده و چهارده هجری قمری است. تاریخ بنا در کتیبه، سال ۱۲۳۱ق را نشان می‌دهد. مدرسه مروی بزرگ و کوچک، جمعاً به مساحت چهارهزار و پانصد متر مربع به پلاک ۴۷۳۰ در منطقه ۱۲ شهر تهران واقع است. مسجد و مدرسه خان مروی را محمدحسین خان ملقب به فخرالدوله والی مرو در زمان سلطنت فتحعلی شاه بنا کرد به همین دلیل این مدرسه را خان مروی نامیده‌اند. صحن این مدرسه، مستطیل‌شکل است و شامل چندین حجره و سه مدرس و یک کتابخانه، مشتمل بر کتاب‌های مهم قدیمی و چند باغچه و حوض بزرگ است. اطاق‌هایش گنجایش اقامت و تحصیل دویست نفر طلبه شب‌خواب را دارد. در قسمت جنوبی صحن، مسجد وسیعی واقع است مشتمل بر محرابی بلند که آب‌انبار بزرگی، برای استفاده عموم زیر آن بنا شده است. مدرسه علمیه مروی تهران، در زمان پهلوی دوم، تبدیل به دبستان و دبیرستان شد. بعد از انقلاب ۵۷ ایران احیا شده و هم اکنون طلبه‌ها در این مکان مشغول تحصیل علوم دینی هستند. ملا عبدالله زنوزی از سال ۱۲۳۷ق تا پایان عمر به مدت ۲۰ سال در این مدرسه فلسفه و حکمت تدریس می‌کرده است.